در سالی که گذشت اقتصاد ایران در تله عدم قطعیت ها گرفتار شد و در سایه نبود یک الگوی مدون و برنامه ریزی شده، بودجه ۱۴۰۰ تقدیم مجلس شد که دعوای بین جناح های سیاسی را با خود به همراه داشت. هرچند رفت و برگشت های بودجه در نهایت به اصلاحاتی در آن منجر شد، اما تغییری در شاکله آن ایجاد نکرد. بودجه ای که ارائه شد تا چه اندازه می تواند روشنگر مسیر اقتصاد ایران در سال آینده باشد؟
به گزارش راهبرد بانک، به گزارش پرسون، در سالی که گذشت اقتصاد ایران در تله عدم قطعیت ها گرفتار شد و در سایه نبود یک الگوی مدون و برنامه ریزی شده، بودجه ۱۴۰۰ تقدیم مجلس شد که دعوای بین جناح های سیاسی را با خود به همراه داشت. هرچند رفت و برگشت های بودجه در نهایت به اصلاحاتی در آن منجر شد، اما تغییری در شاکله آن ایجاد نکرد. بودجه ای که ارائه شد تا چه اندازه می تواند روشنگر مسیر اقتصاد ایران در سال آینده باشد؟
بیائیم بودجه ۱۴۰۰ را یا در مسیر و توالی بودجه ها و آخرین برنامه ۵ ساله و چشم انداز برنامه دور نمائی ۱۴۰۴ و یا برنامه های هفت ساله اول و دوم مورد توجه و بررسی قرار دهیم. بودجه ۱۴۰۰ در مسیر آخرین برنامه پنج ساله و دورنمائی یا اساسا مورد توجه و بررسی آشکار توسط مجلس قرار نگرفت و یا اگر هم می گرفت کارنامه قابل قبولی به دست نمی آورد.
ما این مسیر را کنار می گذاریم چون در گذشته به اندازه کافی مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار گرفته است. ولی نگاهی به برنامه های اول و دوم بسیار آموزنده است: اولین توجه به برنامه ریزی در سال ۱۳۱۶ صورت گرفت که منجر به تنظیم اولین برنامه ۷ ساله ایران در سال ۱۳۲۷ گردید. این اولین برنامه در بیش از هفتاد سال قبل یعنی در زمانی که هیچ گونه آمار و ارقام و نیروهای مجربی در دسترس نبود و دانش برنامه ریزی در حد صفر و یا اساسا عقب افتاده و یا به زبان امروزی توسعه نیافته بود تدوین گردید. بودجه اولیه برنامه هفت ساله اول حدود ۶ میلیارد تومان در نظر گرفته شد که به علت عدم امکانات مالی و قطع درآمدهای نفتی به ۲ میلیارد تومان کاهش یافت.